Opowieści spirystyczne

Przemysław Paweł Grzybowski to pedagog, naukowiec i badacz, człowiek wielu zainteresowań i talentów. Aktualnie mieszka w Bydgoszczy i poznałam jego dokonania w 2017 roku, gdy napisał dwutomową książkę wraz z Katarzyną Marszałek: „W naszym Domu… Tom 1 i 2. Bydgoski Zespół Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych wczoraj i dziś”. Było to w tamtym okresie związane trochę z moją pracą, ale mam także powody osobiste by się tematem BZPOW interesować.

Pan Grzybowski umie i wykłada język esperanto, interesuje się historią kultury, problematyką społeczną, w tym edukacją międzykulturową. Jest też uczestnikiem ruchu doktorów klaunów Patcha Adamsa. Jest jeszcze jedna rzecz, która go na tyle zainteresowała, że aż napisał o tym książkę. Pozycja ta jest efektem jego kilkuletnich studiów, które prowadził między innymi na potrzeby „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” i jego rubryki, „Kulisy spirytyzmu”. Prowadził także audycję „Dziwy naszego świata” w Polskim Radiu Pomorza i Kujaw. Tytuł tej książki to „Opowieści spirytystyczne. Mała historia spirytyzmu”. Trafiałam na tę książkę przez przypadek w bibliotece podczas moich własnych studiów nad tym tematem.

Książka została wydana w 1999 roku czyli już jakiś czas temu, ale uważam, że jest ona warta przeczytania, czasami nawet do niej wracam.

Składa się ona dwóch części. W pierwszej autor opisuje historię zjawisk mediumicznych z podziałem na kraje. Mamy szansę zapoznać się z ciekawymi historiami duchów oraz prekursorami w tej dziedzinie z różnych miejsc na świecie. Jest to naprawdę pouczające i bardzo szczegółowe zestawienie. Znajduje się tutaj wiele rysunków i fotografii, dzięki temu od razu możemy zobaczyć jak wyglądały te osoby, a czasami nawet zobaczyć jak wyglądały…duchy! Jest tu oczywiście rozdział o Polsce, co może Was szczególnie zainteresować.

W drugiej części autor opisuje wspólne korzenie filozofii spirytystycznej. Poznajemy ogólną historię spirytyzmu jako kolejnego stopnia w historii nauki. W ocenie osób zainteresowanych tych tematem badania zjawisk mediumicznych pomagają zdobyć rzetelną wiedzą o nas samych i nie są żadnym żartem. Czytając kolejne rozdziały macie szansę poznać podwaliny filozofii spirytystycznej i zrozumieć dogmaty jakimi się kieruje, dowiecie się jakie są kategorie duchów oraz prawa rządzące wszechświatem. Potem, jest coraz ciekawiej, bo autor zapoznaje nas z rodzajami mediów, opowiada o przypadkach długotrwałych manifestacji Duchów czyli nawiedzeniach i ostrzega przed wywoływanie duchów. To nie jest zabawa i nie powinno być wykorzystywane do wzbudzania sensacji. W rozdziale „Po drugiej stronie życia” możecie przeczytać autentyczne relacje z rozmów z duchami, także konkretne dialogi pomiędzy medium a duchem. Cała druga część zachęca nas do odpowiedzi na pytanie „Dlaczego spirytyzm?”.

W książce znajdzie dodatki: słowniczek terminologiczny, wykaz symboli spirytystycznych oraz (pewnie już dosyć nieaktualne) ważniejsze ośrodki spirytystyczne. Znajdziecie tutaj także listę książkę, które warto przeczytać, bibliografię i źródła ilustracji.

Książka jest bardzo ciekawa, napisana przystępnym językiem. Widać, że autor poświęcił na nią wiele czasu. Bardzo podoba mi się, że są tutaj zdjęcia i ilustracje. Głos autora jest racjonalny, nie jest to książka nastawiona na sensację, ale próba przeprowadzenia laika przez meandry filozofii spirytystycznej. Jako fanka horrorów z chęcią poczytałam jakieś poważne opracowanie tego tematu, a nie tylko sensacyjne wyobrażenia reżyserów czy pisarzy. Dzięki tej książce zaczęłam interesować się Allanem Kardec, zresztą Pan Grzybowski przetłumaczył parę jego książek. Kardec (był to jego pseudonim, który polecił mu przybrać duch Zefiro) był francuskim spirytystą, który starał się zebrać i usystematyzować wiadomości przekazywane przez duchy podczas seansów spirytystycznych. Powstał fajny fabularyzowany film na jego temat; „Kardec” (2019). Podsumowują: książka ta pomogła mi usystematyzować wiedzę i była impulsem do dalszych poszukiwań.