Co to jest parentyfikacja? Łacińskie słowo „parens” oznacza rodzica, a parentyfikacja to mechanizm przyjmowaniem nieadekwatnej roli rodzica przez dziecko. Odwrócenie tych ról ma ogromny wpływ na dorosłe życie. Jeśli ktoś jest zainteresowany tym tematem polecam książkę „Dorosłe dzieci -psychologiczna problematyka odwrócenia ról w rodzinie” autorstwa Katarzyna Schier. Temat ten pojawia się czasami w filmach, także w horrorach, oto 5 filmów, w których występuje zjawisko parentyfikacji.
1. „Carrie” (2013), reż. Kimberly Peirce
„Carrie” to amerykański horror z 2013 roku w reżyserii Kimberly Peirce. Jest to trzecia ekranizacja filmu na podstawie powieści Stephena Kinga pod tym samym tytułem.
Carrie White (Chloë Grace Moretz) jest autsajderką i ofiarą licealnego bullyingu. Jest wrażliwa, ale niepewna siebie. Nie ma od nikogo wsparcia. W domu nie jest lepiej, jest ona wychowywana przez samotną matkę, która nie tylko jest nadopiekuńcza, ale przekazuje jej wszystkie swoje lęki i problemy. Jest też bardzo religijna. Gdy Carrie staje się po raz kolejny ofiarą okrutnego żartu, uruchamia się w niej potężna moc.
Matka Carrie nie traktuje jej jak dziecka i nie pomaga jej, widząc że ma problemy, które ją przerastają. W tej rodzinie występuje zjawisko partentyfikacji, to Carrie czuje się odpowiedzialną za nią, stara się jej pomagać… konsekwencje braku miłości i wsparcia w rodzinie są przerażające.
2. „Psychoza” (1960), reż. Alfred Hitchcock
„Psychoza” to film z 1960 roku w reżyserii Alfreda Hitchcocka, oparty na powieści o tym samym tytule autorstwa Roberta Blocha. Film kultowy i bardzo znany.
Sekretarka biura nieruchomości Marion Crane (Janet Leigh) dokonuje w pracy defraudacji, żeby pomóc swojemu narzeczonemu. Ucieka z miasta i po długiej podróży zatrzymuje się w Bates Hotel, gdzie poznaje Normana. Norman ma pewną tajemnicę, która wychodzi na jaw, gdy zaprasza ją na kolację.
Bez spoilerów, ale jest to idealny film pokazują parentyfikację. Norman nie może (niemalże dosłownie!) być sobą, bo jego relacja z matką tak ścisła i toksyczna powoduje, że wpada w obłęd.
3. „Dziedzictwo. Hereditary” (2018), reż. Ari Aster
„Dziedzictwo. Hereditary” to film z 2018 roku w reżyserii Ari Astera. Film był kasowym sukcesem i potwierdził umiejętności reżysera do tworzenia mrocznych i niepokojących filmów.
W końcu umiera seniorka rodziny Grahamów. Po pogrzebie cała rodzina zaczyna doświadczać niepokojących zjawisk paranormalnych. W domu dzieją się dziwne rzeczy i negatywnie wpływają na każdego z członków rodziny. Mroczne dziedzictwo ciąży na rodzinie i żąda zadośćuczynienia.
Wpływy matki potrafią dawać o sobie znać, nawet po jej śmierci. Tak jest w tym filmie. Sprawy, które nie zostały wyjaśnione za życia są dziedzictwem, które może na nas ciążyć jeszcze przez wiele lat. Parentyfikacja to ogromny problem, który warto przepracować na terapii.
4. „Poroże” (2021), reż. Scoot Cooper
„Poroże” to horror z 2021 roku wyreżyserowany przez Scotta Coopera. Straszna i bolesna historia.
Jest to historia nauczycielki z małego amerykańskiego miasteczka (Keri Russell), która martwi się swoim uczniem. Przychodzi on do szkoły posiniaczony, zaczyna ona podejrzewać, że ma on problemy w domu rodzinnym. Angażuje, więc lokalnego szeryfa i wspólnie odkrywają, że uczeń skrywa niebezpieczny sekret, który może mieć przerażające konsekwencje.
Wszystko zaczyna się w domu, od relacji z rodzicami. Rolą szkoły, nauczyciela jest reagowanie i pomaganie, ale czasami sekrety są o wiele bardziej skomplikowane.
Poznaj 5 filmów, w których ktoś ma obsesję!
5. „Lśnienie” (1980), reż. Stanley Kubrick
„Lśnienie” to film z 1980 roku wyreżyserowany przez Stanleya Kubricka, jest on filmową adaptacją powieści Stephena Kinga pod tytułem „Jasność„ (lub Lśnienie).
Jack Torrance (Jack Nicolson) traci pracę jako nauczyciel i szuka nowej posady, otrzymuje ją w Hotelu Panorama, gdzie przez całą zimę ma być dozorcą. Zabiera rodzinę i ruszają zamieszkać w olbrzymim i pustym hotelu. Izolacja i groza narastają, a Jack zaczyna popadać w obłęd. Tymczasem jego syn Danny widzi duchy zamieszkujące hotel i jest obdarzony szczególnym darem.
Trzeźwiejący alkoholik i nerwowa matka, takich rodziców miał Danny. Na pewno czuł się za nich odpowiedzialny, a dodatkowy dar, który posiadał jeszcze bardziej utrudniał mu ucieczkę z tych zależności. Możemy się o tym przekonać w dalszej części historii „Doktor Sen”.