Im bardziej chcę coś zrobić, tym mniej nazywam to pracą.
Naomi Shragai jest psychoterapeutką i terapeutką rodzin, ma ponad trzydziestoletnie doświadczenie. Jest też dziennikarką, w przeszłości występowała w Londynie jako standuperka. Aktualnie interesuje się i pomaga wypalonym zawodowo pracownikom i firmom, które mają problemy związane z organizacją pracy. Napisała bardzo ciekawą książkę: „Człowiek, który pomylił swoją pracę z życiem. Jak pozbyć się bagażu emocjonalnego w pracy”.
Praca jest ważnym elementem życia. Większość z nas poświęca jej wiele czasu i energii, a zachowywanie równowagi czyli work-life balance, okazuje się bardzo trudne i często nieosiągalne. Ta książka może Wam pomóc uporządkować problematykę związaną z nadmierną pracą i daje ogólne wskazówki, które warto wprowadzić w życie, żeby poczuć się lepiej.
Jakie problemy opisano? Znany już syndrom oszusta, ale autorka opisuje także: mechanizmy obronne, które mogą przeszkadzać w obiektywnej ocenie naszej pracy, problem zadowalania innych kosztem siebie oraz problem z wygórowaną ambicją i pracowitością bez granic. Ponadto opisuje strach przed konfliktami, problem zazdrości oraz idealizowanie swojego szefa… Każdy może odnaleźć siebie w tych tematach. Autorka wnikliwie bada relację między pracą a życiem osobistym. Nasze życie zawodowe zdecydowanie wpływa na nasze samopoczucie i tożsamość. Gdy wymyka się to spod kontroli, to pojawia się wypalenie zawodowe, które ma konsekwencje dla naszego zdrowia psychicznego i fizycznego. Wielu ludzi potrafi tak zatracić się w pracy, że inne aspekty ich życia stają się nieistotne, nie ma już miejsca na relacje, pasje czy odpoczynek. Autorka nie tylko analizuje przyczyny tego zjawiska, ale także proponuje sposoby na odnalezienie równowagi. Jedynym minusem jest to, że ta pozycja jest skierowana raczej do menadżerów i osób na wyższych stanowiskach. I takie przykłady są podawane, a przecież wypalenie i problemy mogą dotyczyć każdego pracownika.
Książka jest napisana w przystępny i angażujący sposób, jest ona bardzo ciekawa. Może nas skłonić do refleksji nad własnym życiem i priorytetami, stać się przewodnikiem do lepszego zrozumienia siebie i swoich potrzeb.
Polecam pracoholikom i tym, którzy czują, że coś jest nie tak w ich relacji z pracą, ale nie wiedzą co.